مهارکننده هایی که می توانند به مقابله با کروناویروس بپردازند
بررسی جدید پژوهشگران آمریکایی نشان داده است که گروهی از مهارکننده ها می توانند به مقابله با کروناویروس کمک کنند.
به گزارش بی دانلود به نقل از ایسنا و به نقل از نیوز مدیکال نت، "کروناویروس سندروم حاد تنفسی ۲"(SARS-CoV-2)، از پادتن های روی سطح پروتئین خوشه ای خود برای اتصال به سلول میزبان و ورود به آن استفاده می نماید. بررسی جدید پژوهشگران آمریکایی نشان داده است که الگوی "N-گلیکوزیلاسیون"(N-glycosylation) کروناویروس، برای فعالیت طبیعی پروتئین خوشه ای بسیار مهم است؛ به صورتی که فعالیت آن در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از مولکول هایی که تولید یا اتصال "N-گلیکان های"(N-glycans) پروتئین خوشه ای را مهار می کنند، کاسته می شود.
ظهور سویه های جدید کروناویروس، چالش های بزرگی را برای مبارزه جهانی با همه گیری بیماری کووید-۱۹ بوجود آورده است چونکه خیلی از این سویه ها در مقابل پادتن های بوجود آمده یا واکسن های قبلی مقاومت نشان می دهند.
پروتئین خوشه ای کروناویروس از راه دامنه اتصال گیرنده خود، به "گیرنده آنزیم مبدل آنژیوتانسین ۲"(ACE2) روی سلول میزبان متصل می شود. اتصال بین دامنه اتصال گیرنده و گیرنده آنزیم مبدل آنژیوتانسین ۲ سلول میزبان، یک تغییر ساختاری را به دنبال دارد که به همجوشی غشا و اندوسیتوز ژنوم ویروس منجر می شود.
پروتئین خوشه ای هم بعد از عفونت طبیعی و هم بعد از واکسیناسیون، تغییراتی را طی N-گلیکوزیلاسیون تجربه می کند.
N-گلیکان ها، پروتئین خوشه ای و ترکیب دامنه اتصال گیرنده را تثبیت می کنند. علاوه بر این، جهش هایی که در نواحی خاصی از N-گلیکوزیلاسیون رخ می دهند، به کاهش شدید میزان عفونت کاذب منجر می شوند. N-گلیکان ها علاوه بر اشغال کردن سطوح بزرگ، انعطاف پذیر هستند. این کار به آنها امکان می دهد تا با پنهان کردن اپیتوپ های حیاتی از سلول میزبان، به فرار ایمنی دست یابند.
برای توسعه ضد ویروس های مؤثری که N-گلیکان ها را هدف قرار می دهند، باید اطلاعات بیشتری در مورد نحوه عملکرد این مولکول ها طی عفونت کروناویروس به دست آورد. شبکه آندوپلاسمی دارای آنزیم هایی معروف به "آلفا-گلوکوسیداز"(α-glucosidases) است که ساختارهای N-گلیکوزیله شده برای رسیدن به شکل بالغ خود به آن نیاز دارند.
این پژوهش، نقش N-گلیکوزیلاسیون را در سلول میزبان و کروناویروس را طی عفونت درون کشتگاهی مورد بررسی قرار می دهد و همچنین، نتایج مهار N-گلیکوزیلاسیون میزبان را گزارش می کند.
انسداد جزئی یا کامل N-گلیکوزیلاسیون میزبان، کروناویروس را مهار می کند و مانع پیشروی طبیعی عفونت می شود. مکانیسم های زیادی بعنوان عامل این فرایند در نظر گرفته شده اند؛ از نقص در گیرنده های کلیدی که از تهاجم ویروس جلوگیری می کند گرفته تا کاهش عفونت پذیری.
از بین رفتن آنزیم های حیاتی در راه N-گلیکوزیلاسیون، به کاهش بیشتر از نصف عفونت منجر گردید. اثرات آنزیم ها در کشت خاص بود و انواع گوناگونی از سلول را ترجیح می دادند.
هنگامی که این روش روی سلول های "Calu-3" به دست آمده از ریه انسان آزمایش شد، نشان داد که استفاده از مهارکننده ها برای مسدود کردن این آنزیم ها، در چندین مرحله به یک اثر محافظتی در مقابل عفونت منجر می شود. این مهارکننده ها توانستند میزان عفونت کروناویروس را در آزمایش ها کاهش دهند.
این نشان داده است که مهارکننده های گلیکوزیلاسیون، در کاهش گسترش عفونت مؤثر هستند اما نه در تهاجم ابتدایی.
مهارکننده های N-گلیکوزیلاسیون سلول میزبان، از تهاجم کروناویروس جلوگیری نمی کنند. با این حال، حذف N-گلیکوزیلاسیون پروتئین های ویروس که تازه تشکیل شده اند، بر بلوغ و تولید ویریون های عفونی تاثیر می گذارد و از عفونت سلول میزبان جلوگیری می کند. حذف N-گلیکان ها از سلول ها سبب می شود که "ویریون "(Virion)های معیوب و ناهنجار کمتری روی پروتئین خوشه ای منتشر شوند.
تغییر N-گلیکوزیلاسیون میزبان، به کاهش قابل توجه شیوع عفونت کروناویروس منجر می شود. هنگامی که مراحل ابتدایی در راه هدف قرار گرفتند، تاثیر قوی تر بود و با کاهش گسترش عفونت و تولید ویریون عفونی همراه شد.
مهارکننده های آلفا-گلوکوسیداز به خوبی توسط بدن تحمل می شوند. کاربرد بعضی از این داروها پیش تر توسط "سازمان غذا و داروی آمریکا" (FDA) برای سایر بیماری ها تأیید شده است. ازاین رو اگر این داروها سودمند باشند، شاید بتوان از آنها برای درمان عفونت کروناویروس بهره برد.
همه سویه های نگران کننده کروناویروس به یک اندازه تحت تاثیر مهارکننده های گلیکوزیلاسیون قرار گرفتند. شواهد عرضه شده در این پژوهش می توانند مهار N-گلیکوزیلاسیون را بعنوان یک درمان مستقل و جدید ضد کروناویروس مورد بررسی قرار دهند. علاوه بر این، از این عوامل میتوان برای افزایش کارایی واکسن های کووید-۱۹ کنونی بهره برد چونکه گلیکوزیلاسیون معیوب امکان دارد کروناویروس را نسبت به پادتن های خنثی کننده ناشی از واکسن ها حساس تر کند.
علاوه بر این، N-گلیکان های موجود در پروتئین های ضروری بعید است که به سادگی جهش پیدا کنند. این خصوصیت امکان دارد این روش را برای توسعه درمان ها مطلوب تر کند.
در مجموع میتوان اظهار داشت که بررسی N-گلیکوزیلاسیون در ارتباط با بیماری های ویروسی امکان دارد فرصت های جدیدی را نه تنها برای مقابله با کروناویروس، بلکه با شیوع آن در آینده عرضه نماید.
این پژوهش، در مجله "Virology" به چاپ رسید.
منبع: بی دانلود
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب