بینشی جدید از منشاء حیات در کیهان
پژوهشگران با رصد سه منظومه سیاره ای مجزا که در اطراف یک ستاره دوگانه درحال شکل گیری هستند، می گویند این محل شکل گیری سیاره ها می تواند بینشی جدید از منشاء حیات در کیهان به ما عرضه نماید.
به گزارش بی دانلود به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس الرت، ستاره شناسان سه منظومه سیاره ای را مشاهده کرده اند که همزمان در اطراف یک منظومه ستاره ای دوگانه به نام "SVS ۱۳" در فاصله ۹۸۰ سال نوری از زمین درحال شکل گیری هستند.
این مشاهدات بینش جدیدی از شکل گیری اولیه منظومه های سیاره ای در مقیاسی بی سابقه ارائه می دهد.
ستاره دوگانه یک سامانه ستاره ای است که در آن دو ستاره به دور مرکز سنگینی سراسری مشترک میان خود گردش می کنند. سامانه های دارای بیش از دو ستاره را سامانه های چند ستاره ای می نامند. به ستاره دوم در سامانه دوگانه، "ستاره ندیم" یا "ستاره همدم" نیز گفته می شود. بررسی های جدید نشان می دهند که درصد زیادی از ستارگان قسمتی از یک سامانه حداقل دو ستاره ای هستند.
ستارگان دوتایی در اخترفیزیک بسیار مهم هستند، برای اینکه خاصیت های مدار آنها جرم و چگالی آن ستارگان را برای اخترشناسان مشخص می کند. جرم خیلی از ستارگان تکی نیز از روی برون یابی جرم ستارگان دوتایی بدست می آید.
البته باید توجه داشت که ستارگان دوتایی واقعی با ستارگان دوتایی نوری یکی نیستند، تفاوت آنها در این است که ستارگان دوتایی نوری از زمین و از دیدگاه ما با چشم غیر مسلح نزدیک به یکدیگر یا گاهی بصورت یک ستاره دیده می شوند، ولی آنها هیچ اثر گرانشی بر یکدیگر ندارند و فقط در امتداد دید ناظر اینطور دیده می شوند.
ستارگان دوتایی از روی طیف سنجی هم شناخته می شوند. اگر مدار حرکت این ستارگان در امتداد دید زمین باشد به آنها "دوتایی گرفتی" می گویند و هویت آنها از راه راندمان از "پدیده گرفت" تشخیص داده می شود.
ستاره های دوتایی گاهی می توانند بین یکدیگر جرم تبادل کنند و تکامل یابند. از معروف ترین ستارگان دوتایی می توان به "الغول"(ستارهٔ دوتایی گرفتی)، "شباهنگ" و "ماکیان ایکس یک"(اشاره کرد.
دو ستاره تازه متولد شده
ستارگان زمانی تشکیل می شوند که ابرهای متراکم گازِ مولکولی تحت تأثیر گرانش خود فرو می پاشند و آغاز به چرخش می کنند. هنگامی که این اتفاق می افتد، مواد به یک دیسک درحال چرخش تبدیل می شوند و یک ستاره درحال رشد را تغذیه می کنند.
هنگامی که ستاره تشکیل می شود، هر غبار و گازی که باقی می ماند، در نهایت به سیارات، قمرها، سیارک ها و دیگر اجرام فضایی تبدیل می شود.
"آنا کارلا دیاز رودریگز" از موسسه اخترفیزیک اندلس(IAA-CSIC) می گوید: نتایج ما نشان داد که هر ستاره یک قرص گاز و غبار در اطراف خود دارد و علاوه بر این، یک قرص بزرگتر در اطراف هر دو ستاره درحال شکل گیری است.
این قرص بیرونی، ساختاری مارپیچی را نشان میدهد که دیسک های مجزا را با ماده تغذیه می کند و در همه منظومه های سیاره ای می تواند در آینده شکل بگیرد. این شواهد روشنی برای وجود دیسک هایی در اطراف هر دو ستاره و وجود یک دیسک مشترک در یک سیستم دوگانه است.
هر دو ستاره در منظومه دوگانه "SVS ۱۳" می توانند سیاره تشکیل دهند
"دیاز رودریگز" و تیمش رصدهای ۳۰ ساله ای را که توسط "آرایه بسیار بزرگ" رصدخانه ملی رادیو نجوم انجام شده بود، مورد مطالعه قرار دادند. آنها همین طور مشاهدات جدیدی را با "آرایه میلی متری/زیر میلی متری آتاکاما"(ALMA) انجام دادند.
بااینکه تصور می شود منظومه های خورشیدی با ستاره های گوناگون نسبت به پروسه شکل گیری سیاره شرایط دشوارتری دارند، اما آزمایش های این تیم نشان داد که هر دوی این ستاره ها قادر به تشکیل سیارات هستند. "گیلم آنگلادا" ستاره شناس موسسه اخترفیزیک اندلس که در این تحقیق نیز مشارکت داشت، اظهار داشت: ما کشف کردیم که هر دو ستاره بسیار جوان هستند و هر دو می توانند سیاره ها را تشکیل دهند.
علاوه بر این، تحقیقات قبلی روی "SVS ۱۳" نشان داده بود که این سیستم دو ستاره حاوی مولکول های آلی پیچیده است که در نهایت می توانند به منشاء حیات تبدیل شوند. بااینکه باتوجه به طول عمر این منظومه، شکوفا شدن هر گونه حیاتی در آن خیلی زود است، اما مطالعه "SVS ۱۳" می تواند به جامعه علمی اطلاعاتی عرضه نماید که چگونه این مولکول ها در نهایت به ساختارهایی تبدیل می شوند که می توانند از حیات پشتیبانی کنند.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب